Na de pen gekregen te hebben van Ivo Geel, hier dan een stukje waarin ik jullie wat meer vertel over mijzelf.
Ik ben Daniël, Huibers, 26 jaar oud, en ondertussen alweer 15 jaren lid van deze geweldige muziekvereniging. Als klein ventje zat ik al graag bij mijn oma te pielen op haar electrische orgel, en op mijn 9e jaar wist ik het zeker: ik wilde een muziekinstrument leren bespelen!
Het toeval was dat mijn oom, Hans van den Berg (blaaskapel), al jaren trompet speelde en me best een kennis wilde laten maken met het instrument. En zo begonnen de eerste lessen bij Hans thuis. Bij de eerste poging was het direct raak: ik kreeg meteen geluid uit de trompet. Na een paar lessen, waarin we vooral bezig waren lange tonen te blazen en een goed geluid uit het instrument te krijgen, ben ik door mijn ouders aangemeld voor de cursus AMV (algemene muzikale vorming), en ben ik in datzelfde jaar begonnen op de Streekmuziekschool in Alphen bij Ad Murck. Ook werd ik in dat jaar lid van Crescendo, aangezien zij een regeling hebben met de streekmuziekschool voor wat betreft lesgeld.
Het had weinig gescheeld of ik was na 1 jaar al gestopt met trompetspelen. Ad ging met pensioen, en de lessen waren mede zo leuk omdat ik het prima met Ad kon vinden.
Van mijn ouders moest ik echter doorgaan (ze hadden immers net een paar weken daarvoor een gloednieuwe trompet voor me gekocht), en zo begon ik het tweede jaar op de muziekschool met Bert Lochs als docent.
Van Bert heb ik zo’n beetje alles geleerd wat ik moest leren om een betere muzikant te worden. Het ging zo goed dat ik tijdens mijn tweede lesjaar zonder veel moeite kon instromen in het harmonie-orkest, waar ik naast Johan werd neergezet. Johan ontfermde zich in die jaren over me en maakte me wegwijs in het orkest en met de muziek. Hij is ook degene die ervoor gezorgd heeft dat ik bij Blaaskapel “de Herriemonie” ben gaan spelen, waar ik tot de dag van vandaag nog altijd trompet speel.
Na 7 jaren les en een paar HaFaBra-examens later stopte ik op 17-jarige leeftijd met mijn trompetlessen op de muziekschool. Inmiddels was Johan vertrokken naar de trombone en maakte ik samen met Kees vd Linden het leven van de klarinetten voor ons zuur.
In de volgende jaren bleef ik met veel plezier trompetspelen en werd ik lid van muziek- en uitvoeringscommissies, en vanaf mij 18e lid van het bestuur, waar ik nog steeds zitting heb als 2e secretaris.
Vanaf mijn 17e ben ik ook nog 5 jaar lid geweest van de drumband. Eerst op de overslag, later als tamboer. Wegens tijdgebrek, en wisselende diensten op mijn werk ben ik daarmee 3 jaar geleden gestopt. Wél val ik af en toe bij hoge nood nog wel eens in, wat nog steeds erg leuk is om te doen.
Op mijn 19e vond ik het tijd voor wat anders. Ik ben toen trombonelesssen gaan nemen en ben na 5 maanden ook bij de harmonie trombone gaan spelen (wederom kwam ik naast Johan te zitten, die enkele jaren eerder al geswitcht was).
In principe vond ik het trombone spelen onwijs leuk, maar toen deed de mogelijkheid zich voor om op mijn 21e mee te doen met de Johan Strauss-orkest van André Rieu. Samen met nog 400 andere muzikanten vormden we ‘het grootste fanfareorkest van Nederland’ en hebben we 4 concertreeksen (in totaal 12 concerten) meegedaan en opgetreden voor duizenden mensen. Ik speelde in dat fanfareorkest trompet.
Toen ik na de eerste concertreeks op het Vrijthof, weer bij de harmonie meedeed begon ik toch heimwee te krijgen naar de trompet. Binnen een maand ben ik vervolgens weer teruggeswitcht en heb ik tot mijn 24e trompet gespeeld. Nu speel ik sinds een jaar of 2 hoorn in het orkest, maar wie weet welk instrument ik nog eens uit zal gaan proberen!
Een paar jaar geleden ben ik me ook wat meer gaan bemoeien met onze dweilband “de Herriemonie”. Waar we voorheen vooral ouderwetse hoempapa-muziek speelden, wilden we destijds wat meer moderne muziek gaan spelen. Samen met Hennie zijn we toen stapje voor stapje het repertoire gaan uitbereiden tot 40 feestnummers, en is de kwaliteit van de muziek aanzienlijk verbeterd. Daarnaast is de groep gegroeid van 10 enthousiaste muzikanten naar 23 enthousiastelingen! De outfits zijn aangepast, en het showelement wordt steeds beter zichtbaar. Kortom: echt iets om met z’n allen trots op te zijn!
Buiten dat de vereniging mij op muzikaal gebied veel geboden heeft, heeft het me veel meer gebracht. Inmiddels 10 jaar geleden leerde ik er mij vrouw Wendy van Egmond kennen, waarmee ik nu ruim 3 jaar samenwoon en bijna een jaar getrouwd ben. Daarnaast heb ik een hoop vrienden overgehouden aan de vereniging, en ben ik door verschillende contacten al veel meer dingen in de muziek gaan doen. Zo speel ik bijvoorbeeld sinds een paar jaar mee bij Feestband “Klaar!”, waarbij Jos de drummer is, en tegenwoordig ook Saartje op haar saxofoon af en toe meedoet.
Daarnaast ben ik afgelopen najaar begonnen met een eigen onderneming in muzikale arrangementen voor orkesten en ensembles. Iets wat ook gelijk meer verdieping in de muziek brengt en tegelijk ook als ontspanning werkt naast mijn reguliere werk in de gehandicaptenzorg en mijn werkzaamheden voor de vereniging.
Zo… dat is toch een langer stukje geworden dan van tevoren gepland, en waarschijnlijk vergeet ik nog een hoop dingen te melden..
Dan is het nu tijd om te kijken wie als volgende de pen krijgt? Mijn keuze is gevallen op iemand die dan wel geen actief lid van de vereniging meer is, maar wel al jarenlang erelid is van onze muziekvereniging. De pen gaat naar… Rik van Randeraat.